Donderdag 31 juli 2008

Om 8:00 uur en gelijk weer aan het ontbijt op de camping. DE auto alvast ingepakt e. Om 8:30 ging de route richting kehlsteinhaus. Het was nog droog. De busrit naar bovn is schitterend en blijft schitterend. Eenmaal boven de terug alvast weer vast gelegd. De tijd 13:30 uur. In de tunnel was het heerlijkvertoeven, lekker koel. Nu was wel de hele tunnel vochtig. Ook hier was het nog lekker rustig. Schitterende foto’s kunnen maken. De cache opgelost door een stukje naar boven te lopen. De bowolking dreven al aardig tegen de bergen. John is terug gegaan richting het huis. Samen met harrie de devil dear cache gedaan. Het wasl lekker rustig en zo konden op ons gemak. Soms kwamen we mensen tegen met alleen slippers aan. Aan het begin van de route staan duidelijk wat borden. Alleen begaanbaar met goede schoen en bij omweer terug keren richting huis.
De wolken waren schitterend, ze werden zo opgedouwd tegen de bergen. Sneeuw lag er ook nog veel meer dan de vorige keer. Bij het eindpunt de vraag beantwoord de de terug weg weer ingegeaan. Ook ier staat een bord om verder op de berg te gaan. Hier moet je ervaren alpinist zijn. Ook hier weer mensen met slippers en sportschoenen. De eerste spetters kwamen al naar beneden enhet gedonder kwam ook al aardig dichtbij. Toen op een drafje maar wel voorzichtig terug. Het was eerst een druppel en daarna een heleboel.Alle stenen werden glad en de houten trapjes ook. Het was een stort bij. Uiteindelijk heel effe geschuild bij het hutje voor het haus. Een man kwam nog met een bordje eten naar buiten, ik zaij bedankt, maar hij was jammer genoeg leeg.Toen de 40 meter maar over gestoken. Mensen met prikstokken zijn toch hele gevaarlijke mensen. Die kijken nergens naar. Eenmaal richting de hal gelopen bleven mensen gewoon staan in de ingang.want ja hun zijn binnen. De hele gang stond vol. Met hele droge mensen. Ik kan de wet t-shirt contest doen. Er was geen plekje meer droog. Toch geprobeerd een tafeltje te bemachtigen. Elukt. Hier heerlijk wat gedronken en gegeten. Een aanrader. Uiteindelijk wer het ook rustig want het was opgehouden met regenen en iedereen ging weer naar buiten. Terug met de lift naar buiten maar een uur tevoroeg. Het was een geluk bij en ongeluk maar er waren wat plaatsen vrij en we mochten mee. Halverwege de weg naar beneden kwamen we nog 2 auto’s tegen, 2 zweden, die konden hem mooi in zzijn achteruit zetten. Want het is tenstrengste verbonden om met de auto naar boven te rijden. Bij de auto gelijk doorgereden richting hotel turken. Dit is een andere bunker dan dat we de vorige keer in zijn geweest. De bunker is leuk. Bij de kaartverkoop zit een oud vrouwtje, waarschijnlijk net zo oud als de bunker zelf. De bunker zelf zijn allemaal gangen waar je vrij door heen kan lopen,foto’s mag je er niet maken, maarja een telefoon mag je wel meenemen dus toch overal foto’s van gemaakt. Hier beneden waren heel wat gangen wat dicht gemetsels was. .eenmaal weer boven afscheid genommen van harrie deze ging richting het noorden en wij richting het zuiden. Nog even op de rotonde geparkeerd om hier een foto te maken van twee stromen die bij elkaar koen, een helder de ander wit van het vuil/kalk.
Op naar italie. De weg ernaar toe rij je precies op de grens van oostenrijk en zwitserland. De vignet van oostenrijk hadden we al maar we zaten nu te wachten of we ook die van zwitserland vandaag moesten halen, maar dit bleek niet het geval.onderweg nog gestopt om een cache te maken. Deze ligt vlak achter een tunnel en hadden we gelukkig op tijd erg in. De auto aan de andere kant geparkeerd. Hier op de parkeerplaats staan drie tanks, de andere kant van de weg staat een groot gebouw. Met 3 kanonen erop en een draakje op het dak.

Doorgerreden richting italie. Om 19:00 reden we italie in. Op weg naar de cache.
De weg ernaar toe is schitterend mooi . hele hogen bergen en daartussen een vlak landschap.
Mittelaltische stadt Glurns
De auto midden in het plaatsje geparkeerd en begonnen met de cache. Een heel leuk plaatje. Het lijkt of de tijd heeft stil gestaan. De punten zijn makkelijk te vinden. Je loopt langs de muur en door steegjes. Het is mooi om te zien dat alles vroeger binnen de muren woonden. ( en nu nog steeds). Midden in de steeg ligt gewoon een boederijtje met een mesthoop in de straat. Geweldig. De geur van de mest ruik je het gehele steegje. Op elke gevel wel een muurschildering. Een hele leuke cache. Je waant je even in de middeleeuwen en je verwacht elk moment mensen in de kleren van die tijd. Wat ook op viel was de taal. Deze was gewoon duits en niet italiaans wat je verwacht.

Op naar de volgende cache. De weg ernaar boven is al schitterend mooi. Je hebt zicht over het gehele dal en de hoge bergen. Tot op 2,2 km van de cache gereden.

Schliniger alm
Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen begon het te weerlichten. Deze cache overgegeslagen in verband met veiligheid. Wel jammer want het was er echt mooi.
Doorgereden richting liechtenstein. De weg ernaar toe doorkruis je heel wat tunnels en rij je tussen de hooggebergte door.